Wolfram
Wolfram jest ciemnoszarym metalem.
Czysty jest ciągliwy i łatwo poddaje się obróbce, z niewielkimi domieszkami węgla jest twardy i kruchy.
Dzięki pasywacji jest odporny na działanie tlenu, wody, zasad, kwasów, a nawet wody królewskiej.
Roztwarza się natomiast w stopionym azotanie potasu. W podwyższonej temperaturze utlenia się, reaguje z węglem i fluorowcami.
Istnienie tego pierwiastka zasugerował jako pierwszy w 1779 r. Peter Woulfe, który badał minerał wolframit.
| Nazwa, symbol, liczba atomowa | wolfram, W, 74 (łac. wolframium) | złoto, Au, 79 (łac. aurum) |
| Właściwości metaliczne | metal przejściowy | metal przejściowy |
| Właściwości tlenków | średnio kwasowe | amfoteryczne |
| Masa atomowa | 183,84 u | 196,96 u |
| Stan skupienia | stały | stały |
| Gęstość | 19250 kg/m³ | 19300 kg/m³ |
| Temperatura topnienia | 3422 °C | 1064,18 °C |
| Temperatura wrzenia | 5555 °C | 2856 °C |
| Złoto | jest diamagnetykiem (w minimalnym stopniu magnes odpychany złoto) |
| Wolfram | jest paramagnetykiem (w minimalnym stopniu magnes przyciąga wolfram) |
Waga magnetyczna:
– przyrząd do pomiaru podatności magnetycznej ciał diamagnetycznych i paramagnetycznych metodą ważenia próbki wypychanej z niejednorodnego pola magnetycznego lub wciąganej do niego.
Waga magnetyczna to urządzenie, które bada właściwości magnetyczne metali.
Złoto i srebro są diamagnetykami – odpychają się od magnesu, typowe podróbki zawierające wolfram, tantal czy molibden są paramagnetykami – są bardzo lekko przyciągane przez magnes. Zależności te pozwalają na szybką weryfikację.
Gdy w strefę pomiarową urządzenia położymy czyste złoto lub srebro pomiar wskaże wynik dodatni (złoto i srebro to diamagnetyki odpycha magnes, który naciska na szalę, dlatego powstaje wynik dodatni.)
Natomiast gdy będziemy badać monety i sztabki, które wewnątrz zawierają inny metal niż złoto, to pomiar wskaże wynik ujemny.
Wymiary:
